Μοντελοποίηση Και Μελέτη Σταθεροποίησης Χρέους Σε Ένα Δυναμικό Παίγνιο Ισορροπίας Κατά Nash Μεταξύ Των Νομισματικών Και Οικονομικών Αρχών Υπό Την Παρουσία Ασφαλίστρων Κινδύνου

Abstract

Η παγκόσμια οικονομική κρίση των τελευταίων ετών έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση του χρέους των κρατών σε πολλές χώρες της Ευρώπης, ιδιαίτερα στο μπλοκ του νότου, και έτσι η σταθεροποίηση του κόστους αυτού έχει μετατραπεί σε κύριο μέλημα στην ατζέντα πολλών χωρών. Σε αυτή τη Διπλωματική Εργασία επικεντρωνόμαστε στο γεγονός ότι οι αγορές ασκούν πίεση στα κράτη που φαίνονται ευάλωτα ως προς το μέγεθος του εκάστοτε χρέους, αλλά ως και την τάση του, ανοδική ή καθοδική. Αυτές οι πιέσεις αποτυπώνονται με τη μορφή των ασφαλίστρων κινδύνου. Εισάγουμε σε αυτή την εργασία έναν συντελεστή που αποτελεί ασφάλιστρο κινδύνου, βασισμένο στην τάση του χρέους, μαθηματικά την παράγωγο, δηλαδή στο αν το χρέος είναι σταθερό, ή έχει ανοδική ή καθοδική πορεία. Αυτός ο συντελεστής, εκτός από την πίεση που ασκούν οι αγορές στα κράτη δανειολήπτες, μπορεί και να αποτελέσει μια μορφή επιβράβευσης στις κυβερνήσεις που καταφέρνουν και μειώνουν το χρέος τους. Η εισαγωγή ενός τέτοιου συντελεστή εισαγάγει μια ισχυρή μη-γραμμικότητα στο μαθηματικό μοντέλο μας. Επιπρόσθετα, αναλογιζόμενοι την περίπτωση των κρατών-μελών της Ευρωπαΐκής Νομισματικής Ένωσης, εμφανίζεται η εξής ιδιαιτερότητα: Τα κράτη-μέλη της ένωσης έχουν μια κοινή νομισματική πολιτική που ασκείται κεντρικά από την Ε.Κ.Τ., σε αντίθεση με την οικονομική πολιτική που ασκείται από το Υπουργείο Οικονομικών της εκάστοτε χώρας. Αυτή είναι επίσης η περίπτωση και στις περισσότερες βιομηχανικές χώρες. Αυτή η ιδιαιτερότητα, μας παρακινεί να προσεγγίσουμε την κατάσταση ως ένα Μη-γραμμικό Δυναμικό Παίγνιο Ισορροπίας κατά Nash, μεταξύ δύο παικτών, της Κεντρικής Τράπεζας και της Κυβέρνησης-Υπουργείο Οικονομικών. Οι δύο αυτές αρχές είναι ανεξάρτητες και μπορεί να μη συνεργάζονται. Για το λόγο αυτό, αναλύουμε την περίπτωση του Open-Loop Μη-Συνεταιριστικού Παιγνίου καθώς και την περίπτωση του Συνεταιριστικού Παιγνίου. Επίσης ερευνούμε την περίπτωση του Πεπερασμένου Ορίζοντα, επιπροσθέτως του Παιγνίου Απείρου Μήκους, καθώς αποτελεί μια πιο πρακτική σκοπιά μιας που το γεγονός να είναι κάποιος από τους δύο παίκτες δεσμευμένος για πρακτικά τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν έχει πρακτική εφαρμογή.