Θεωρια Και Εφαρμογες Ofdm-τεχνικες Διαφορισιμοτητας (diversity) Στο Οfdm

Abstract

Στην παρούσα διπλωματική εργασία γίνεται εκτενής αναφορά στην ανάπτυξη OFDM συστημάτων. Η βασική αρχή του OFDM είναι η διαίρεση υψηλών-ρυθμών μετάδοσης σε χαμηλότερους ρυθμούς που μεταδίδονται ταυτόχρονα πέρα από ένα subcarrier. Για τη σχεδίαση OFDM συστημάτων, λαμβάνονται υπόψη διάφοροι παράμετροι, όπως ο αριθμός υποφερόντων , ο χρόνος φρουράς, η διάρκεια συμβόλου , το διάστημα υποφερόντων, ο τύπος διαμόρφωσης ανά υποφέρον , και ο τύπος κωδικοποίησης διορθώσεων λάθους. Στη συνέχεια συζητάμε πώς οι εναλλακτικές τεχνικές διαμόρφωσης , όπως OFDM χρησιμοποιούνται με τα πολλαπλών συστήματα κεραιών (MIMO MISO SIMO KAI SISO) και ακόμα την διαφορισιμότητα στο χώρο και στη συχνότητα σε ένα τέτοιο σύστημα. Περιγράφουμε πως διαφορισιμότητα στο χρόνο, μπορεί επίσης να εκμεταλλευτεί τα συστήματα SFBC OFDM είτε εφαρμόζοντας κωδικοποίηση άμεσης διόρθωσης λαθών (FEC) είτε χρησιμοποιώντας πολυπλεξία διαίρεσης κώδικα (CDM), με παρεμβολή σε αρκετά OFDM σύμβολα. Ο συνδυασμός SFBC OFDM. και FEC κωδικοποίησης και / ή CDM καταλήγει σε space time frequency coded (STFC ) OFDM συστήματα τα οποία προσφέρουν έναν μεγάλο βαθμό διαφορισιμότητας. Τέλος χρησιμοποιείται η ορθογωνική δομή του συστήματος space-time κωδικοποίησης η οποία δίνει τον αλγόριθμο της μέγιστης πιθανότητας αποκωδικοποίησης, που είναι βασισμένος μόνο στη γραμμική επεξεργασία στο δέκτη. Τα συστήματα space-time κωδικοποίησης, έχουν σκοπό να επιτύχουν το μέγιστο βαθμό διαφορισιμότητας για έναν δεδομένο αριθμό κεραιών εκπομπής και λήψης.