Επιγεια Και Δορυφορικη Τηλεοραση Ευρειας Εκπομπης

Abstract

Για περισσότερα από πενήντα χρόνια τα αναλογικά συστήματα τηλεόρασης,όπως NTSC,PAL και SECAM ,έχουν αποδειχθεί πολύ ανθεκτικά και αξιόπιστα , παρέχοντας ικανοποιητικής ποιότητας εικόνες και ήχους σε δυσμενείς περιβαντολογικές συνθήκες. Τα τελευταία πλεονεκτήματα της τεχνολογίας είναι ικανά να παρέχουν τη μετάδοση σημάτων ψηφιακής τηλεόρασης στο ίδιο εύρος ζώνης που χρησιμοποιείται από τα αναλογικά σήματα. Η ψηφιακή μετάδοση μπορεί να μεταφέρει καλύτερης ποιότητας σήματα εικόνας και ήχου, χωρίς τα προβλήματα που έχουν παρατηρηθεί στη μετάδοση αναλογικών σημάτων,που οφείλονται στην πολυδιαδρομική διάδοση (multipath propagation), και το λευκό θόρυβο (white noise).To κύριο πλεονέκτημα της ψηφιακής τηλεόρασης είναι οι επιπλέον υπηρεσίες που μπορούν να μεταδοθούν στο τηλεοπτικό σήμα.Υπάρχουν δύο κατευθυντήριες γραμμές για την ανάπτυξη της ψηφιακής τηλεόρασης (DTV):Α) Να μεταφέρουν περισσότερα τηλεοπτικά προγράμματα τυπικής ευκρίνειας (standard definition ) στο ίδιο εύρος ζώνηςΒ) Να μεταδώσουν υψηλής ευκρίνειας τηλεοπτικά προγράμματα (HDTV) στο ήδη υπάρχον εύρος ζώνης.Και τα δύο είδη προγραμμάτων βασίζονται στον αλγόριθμο συμπίεσης (MPEG-2), με τις κύριες διαφορές να βρίσκονται στους τύπους κωδικοποίησης ελέγχου λαθών (error control coding) και στους τρόπους ψηφιακής διαμόρφωσης που επιλέγονται για ένα συγκεκριμένο περιβάλλον.Επιπλέον η εισαγωγή των συστημάτων ψηφιακής τηλεόρασης (DTV) παρέχει τη δυνατότητα για χρήση νέων υπηρεσιών όπως για παράδειγμα,η αλληλοδραστική τηλεόραση ,η μετάδοση και λήψη τηλεόρασης στα τρίτης γενιάς κινητά τηλέφωνα .Σε αυτή την εργασία θα μπορέσουμε με σαφήνεια να περιγράψουμε συνοπτικά στο πρώτο κεφάλαιο τη διαδικασία κωδικοποίησης και διαμόρφωσης του τηλεοπτικού ψηφιακού σήματος, στο δεύτερο κεφάλαιο να εξηγήσουμε διεξοδικά τον αλγόριθμο συμπίεσης MPEG-2,καθώς επίσης και να εξηγήσουμε το ρόλο της ελεγχόμενης πρόσβασης (conditional access-CA) .Στο τρίτο κεφάλαιο θα αναφερθούμε στους παράγοντες που επηρεάζουν την απόδοση των συστημάτων ψηφιακής τηλεόρασης, όπως ο θόρυβος και οι παρεμβολές και θα περιγράψουμε τις μάσκες φάσματος για τον πομπό μετάδοσης ψηφιακής τηλεόρασης. Στο τέταρτο κεφάλαιο θα αναφερθούμε στην τεχνική διαμόρφωσης (ΟFDM) που χρησιμοποιείται από το πρότυπο DVB-T , στη κωδικοποίηση ελέγχου λαθών (Reed Solomon) και στη συνελικτική κωδικοποίηση (Trellis Coded Modulation) ώστε να περιγράψουμε την τεχνική κωδικοποίησης καναλιού που χρησιμοποιείται για τον έλεγχο και τη διόρθωση λαθών. Στο πέμπτο κεφάλαιο θα αναφερθούμε στα υπάρχοντα πρότυπα μετάδοσης ψηφιακής τηλεόρασης όπως το DVB-S, το DVB-S2 και το DVB-T και θα εξηγήσουμε πως οι περιβαντολογικές συνθήκες του καναλιού υπαγορεύουν τη χρήση των συγκεκριμένων προτύπων.