Διακριση Χρωματων Σε Συνθηκες Χαμηλης Σταθμης Φωτισμου

Abstract

Υπάρχουν τρεις διαφορετικές περιοχές οράσεως: η φωτοπική, η μεσοπική και η σκοτοπική όραση. Ήδη από πολύ νωρίς η Διεθνής Επιτροπή Φωτισμού (CIE) πρότεινε ένα πρότυπο φωτομετρικό σύστημα, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην φωτοπική περιοχή. Αργότερα προτάθηκε ένα παράλληλο φωτομετρικό σύστημα για την σκοτοπική περιοχή. Ύστερα από την καθιέρωση, αυτών των δύο φωτομετρικών συστημάτων, η προσοχή στράφηκε στην ανάπτυξη ενός συστήματος χρωματομετρίας. Το σύστημα της χρωματομετρίας αναπτύχθηκε, βασισμένο στις αρχές της τριχρωματομετρίας και στον προσθετικό νόμο του Grassman. Αρχικά, προτάθηκε το σύστημα RGB για πεδία των 2 μοιρών. Στη συνέχεια, επεκτάθηκε, στο σύστημα των ΧΥΖ, το οποίο και αποτέλεσε τον τυπικό παρατηρητή της CIE 1931, για πεδία των 2 μοιρών. Το πρόβλημα παρουσιάστηκε για πεδία μεγαλύτερα των 2 μοιρών. Στα πεδία των 2 μοιρών έχουμε αποκλειστικά και μόνο την δράση των κωνίων (τα ραβδία απουσιάζουν), για αυτόν τον λόγω το πεδίο των 2 μοιρών δεν αντιπροσωπεύει αληθινές συνθήκες παρατήρησης και σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως το τυπικό πεδίο παρατήρησης του αμφιβληστροειδή. Έτσι οι μελέτες επεκτάθηκαν στην ανάπτυξη ενός χρωματομετρικού συστήματος, για πεδία των 10 μοιρών και οι οποίες οδήγησαν στον συμπληρωματικό πρότυπο παρατηρητή της CIE 1964. Η δυσκολία του συστήματος του συμπληρωματικού πρότυπου παρατηρητή της CIE 1964, συναντάτε στην μη ισχύ της προσθετικότητας, λόγω της έντονης παρουσίας των ραβδίων, ανεξαρτήτως επιπέδου λαμπρότητας. Η δράση των ραβδίων σε πραγματικά πεδία οράσεως -πεδίο 10 μοιρών- και ιδιαίτερα στην μεσοπική περιοχή οράσεως, είναι και το κυριότερο πρόβλημα που καλείται η επιστημονική κοινότητα να αντιμετωπίσει. Μία λύση δόθηκε εισάγοντας την τετραχρωματική θεωρία, στην οποία ισχύει η προσθετικότητα. Η τετραχρωματική θεωρία, εισάγει ένα σύστημα τεσσάρων διαστάσεων, στο οποίο θα χρησιμοποιούνται τέσσερα «βασικά» χρώματα, για την εξαγωγή του τελικού χρώματος (αναφοράς), αντί για τρία «βασικά» χρώματα.