Μέθοδοι Μοντελοποίησης Για Το Σακχαρώδη Διαβήτη, Παρελθόν, Παρόν Και Προοπτικές

Abstract

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης (ΣΔ) είναι μία χρόνια πάθηση του μεταβολικού συστήματος που προκαλείται από κληρονομική ή / και επίκτητη ανεπάρκεια στην παραγωγή ινσουλίνης από το πάγκρεας, ή από την αναποτελεσματικότητα της δράσης της παραγόμενης ινσουλίνης. Για τη διαχείριση του ΣΔ είναι απαραίτητη η καθημερινή και ενεργός συμμετοχή του διαβητικού αναφορικά με την τακτική μέτρηση των επιπέδων γλυκόζης, τη λήψη ινσουλίνης, τη δίαιτα και την άσκηση. Μελέτες της ομάδας Diabetes Control and Complications Trial (DCCT) έδειξαν ότι ο τακτικός έλεγχος της γλυκόζης αίματος μπορεί να καθυστερήσει σημαντικά τις συνέπειες του διαβήτη, όπως η αμφιβλιστροειδοπάθεια, η νεφροπάθεια και οι νευροπάθειες. Η International Diabetes Federation IDF εκτιμά ότι παγκοσμίως τουλάχιστον 151,000,000 άτομα έχουν διαβήτη. Η IDF εκτιμά ότι τουλάχιστον 15,000,000 άτομα πάσχουν από διαβήτη Τύπου 1, και τουλάχιστον 140,000,000 άτομα από διαβήτη Τύπου 2. Η παραπάνω στατιστική σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο Σακχαρώδης Διαβήτης είναι μια κατάσταση, της οποίας τόσο ο έλεγχος όσο και η κατανόηση χαρακτηρίζονται από δυσκολία, καθιστούν προφανή τη σοβαρότητα του προβλήματος. Παρόλο που το πρωτόκολλο ενέσεων ινσουλίνης προσδιορίζεται από τον ιατρό, βάσει αποσπασματικών πληροφοριών σχετικά με τα επίπεδα της γλυκόζης, η ακριβής δόση και ο χρόνος λήψης της ινσουλίνης πρέπει να ρυθμιστούν από το διαβητικό. Οι ρυθμίσεις στο σχήμα της ινσουλίνης αποτελεί δύσκολο και πολύπλοκο πρόβλημα, μιας και το προφίλ της γλυκόζης είναι ταχύτατα, μη προβλέψιμα μεταβαλλόμενο, τόσο εξαιτίας της εξάρτησης του από ενδογενείς μηχανισμούς, όπως ο μεταβολισμός γλυκόζης-ινσουλίνης, όσο και από μεγάλο αριθμό παραγόντων που σχετίζονται με τις καθημερινές συνήθειες του ασθενή (λαμβανόμενοι υδατάνθρακες στα γεύματα, φυσική άσκηση, άγχος, άλλες ασθένειες, κλπ). Μόνο οι πολύ συνεπείς ασθενείς, δηλαδή αυτοί μετρούν τακτικά τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα, και έχουν σταθερό μεταβολισμό είναι σε θέση να κάνουν τις απαραίτητες ρυθμίσεις. Δυστυχώς, όμως αυτός ο τύπος των ασθενών αποτελεί μειοψηφία. Προκύπτει λοιπόν η ανάγκη σχεδιασμού και υλοποίησης συστημάτων μέτρησης και συνεχούς παρακολούθησης των επιπέδων γλυκόζης οπουδήποτε και οποτεδήποτε. Για τον σκοπό αυτό έγινε μελέτη των διάφορων μοντέλων διαχείρισης του διαβήτη. Παράλληλα, μελετήθηκαν διατάξεις συνεχούς παρακολούθησης των επιπέδων γλυκόζης.