Διπλωματική Εργασία Για Τον "εγκεφαλικό Θάνατο"

Abstract

Ανά τους αιώνες, ο θάνατος προσδιοριζόταν ως το βιολογικό γεγονός που χώριζε τη διαδικασία του θνήσκειν από τη διαδικασία της αποσύνθεσης. Η ιατρική του διαπίστωση γινόταν με την οριστική παύση των βασικών ζωτικών λειτουργιών της κυκλοφορίας του αίματος και της αναπνοής. Το 1968, καθιερώθηκε ο όρος "εγκεφαλικός θάνατος" ως ένα νέο κριτήριο του θανάτου, γεγονός που αποδίδεται από ορισμένους σε μία επιταγή της τεχνολογικής προόδου, ενώ από άλλους συσχετίζεται με την εξυπηρέτηση των μεταμοσχευτικών συμφερόντων. Τα δύο βασικά και ανεπίλυτα, έως τώρα ζητήματα όσον αφορά στον "εγκεφαλικό θάνατο" είναι αφ' ενός μεν το ερώτημα εάν αυτός εξισώνεται με το βιολογικό θάνατο του ανθρώπου ή όχι, αφ' ετέρου δε, στην περίπτωση που οι εγκεφαλικά νεκροί δεν έχουν πεθάνει ακόμη, εάν είναι ηθικά επιτρεπτό να αφαιρούνται από αυτούς (βασικά όργανα καρδιά, συκώτι) για να μεταμοσχευθούν σε άλλους ανθρώπους. Στη διπλωματική αυτή εργασία παρατίθενται οι κύριες απόψεις που διακρίνονται στην υπάρχουσα βιβλιογραφία καθώς και τα επιχειρήματα που προβάλλονται από τους διαφόρους μελετητές.