Μεθοδολογία Υποστήριξης Αποφάσεων Για Τη Χρηματοδότηση Πράσινων Ενεργειακών Δράσεων

Abstract

Η παρούσα εργασία στοχεύει στην ανάπτυξη μιας ολοκληρωμένης μεθοδολογίας για τη λεπτομερή καταγραφή του περιβαλλοντικού αποτυπώματος των σύγχρονων εταιρειών. Συγχρόνως επιχειρείται η τεχνική τυποποίηση μιας προσέγγισης η οποία θα επιτρέψει σε τραπεζικά και χρηματοπιστωτικά ιδρύματα να τεκμηριώνουν τις επενδυτικές αποφάσεις τους, αναφορικά στην αποδοχή ή μη επενδυτικών προγραμμάτων εταιρειών, τα οποία εστιάζουν σε δράσεις που προάγουν την πράσινη βιώσιμη ανάπτυξη. Η προτεινόμενη μεθοδολογία αποτελείται από πέντε ακόλουθες συνιστώσες: i) Επιλογή κατάλληλων δεικτών για την αναπαράσταση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος κάθε εταιρείας,ii) Ευρεία συλλογή δεδομένων από διάφορες εταιρείες ανά τον ευρωπαϊκό χώρο και κανονικοποίηση δεικτών,iii) Επεξεργασία των πληροφοριών με τη χρήση ενός γενικού μοντέλου πολυκριτήριας θεωρίας αξίας (multi-attribute utility theory-MAUT), iv) Κατασκευή μοντέλου μεικτής-ακεραίας βελτιστοποίησης για την επιλογή ή μη ενός υποψήφιου επενδυτικού προγράμματος, και v) Αξιολόγηση των αποτελεσμάτων Ειδικότερα, με τη χρήση διαφόρων δεικτών επιδιώκεται να αποδοθεί η περιβαλλοντική επίδοση των υπό εξέταση εταιρειών. Η συνολική τους βαθμολογία λαμβάνεται ύστερα από ενδελεχή αναζήτηση και καταγραφή των διαχρονικών τους προσπαθειών για βελτίωση των περιβαλλοντικών τους επιδόσεων, σε ένα μεγάλο φάσμα δραστηριοτήτων (κατανάλωση ενέργειας, εκπομπή αερίων ρύπων, διαχείριση και κατανάλωση υδάτων, απορρίμματα και ανακύκλωση). Στη συνέχεια, η έννοια της περιβαλλοντικής επίδοσης κάθε εταιρείας εισάγεται στο προτεινόμενο μαθηματικό μοντέλο με το οποίο οι διάφοροι χρηματοοικονομικοί οργανισμοί θα αξιολογούν τα επενδυτικά προγράμματα των υποψήφιων προς χρηματοδότηση εταιρειών. Ωστόσο, εκτός των καθαρών οικονομικών δεικτών που παραδοσιακά χρησιμοποιούνται για την επιλογή ή μη μίας επένδυσης, εισάγεται και η έννοια του οικολογικού αποτυπώματος της εταιρείας. Στο μαθηματικό μοντέλο που αναπτύχθηκε, οι εταιρείες είναι ομαδοποιημένες ανάλογα τον τομέα δραστηριοποίησης τους και την γεωγραφική περιοχή στην οποία εδρεύουν. Έτσι, είναι δυνατό από την πλευρά του αποφασίζοντα να θεσπιστούν συγκεκριμένες πολιτικές αναφορικά στη δημιουργία του τελικώς εγκεκριμένου δανειακού χαρτοφυλακίου (π.χ. ο επιμερισμός των κεφαλαίων σε πολυάριθμες επιχειρήσεις, η στήριξη των επενδυτικών προγραμμάτων σε ευαίσθητες και αδύναμες οικονομικά περιοχές, η επένδυση και επιδότηση σε συγκεκριμένους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας κλπ.).