Εφαρμογή Του Υποδείγματος Μέσου-διακύμανσης Στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών

Abstract

Στόχος της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η επιλογή και η αξιολόγηση του άριστου χαρτοφυλακίου τεσσάρων μετοχών του Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών, ο υπολογισμός των βέλτιστων ποσοστών συμμετοχής τους στο αποτελεσματικό χαρτοφυλάκιο και ο υπολογισμός του αποτελεσματικού μετώπου του διαφοροποιημένου χαρτοφυλακίου, παρουσία ή απουσία του κρατικού ομολόγου. Η θεωρία που χρησιμοποιήθηκε για την ανάλυση και την αποτίμηση των μετοχικών χαρτοφυλακίων, είναι η θεωρία μέσου-διακύμανσης, η οποία διατυπώθηκε από το νομπελίστα οικονομολόγο Harry Markowitz το 1952 και αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο ολόκληρης της σύγχρονης θεωρίας χαρτοφυλακίου.Η διπλωματική εργασία ξεκινά με την εισαγωγή των βασικών χρηματοοικονομικών όρων που θα χρησιμοποιηθούν και τη διατύπωση των απαραίτητων μαθηματικών εξισώσεων που τους συνοδεύουν. Το επόμενο κεφάλαιο εστιάζει στις βασικές θεωρίες και μελέτες που αναπτύχθηκαν και χρησιμοποιούνται στην επιλογή και την αποτίμηση του μετοχικού χαρτοφυλακίου. Εν συνεχεία παρουσιάζεται αναλυτικά η σημερινή μορφή του υποδείγματος μέσου-διακύμανσης και όλη η μεθοδολογία μελέτης διαφόρων τύπων χαρτοφυλακίων και υπολογισμού του αποτελεσματικού τους μετώπου.Η δεύτερη ενότητα της παρούσας εργασίας ξεκινά με την παρουσίαση του Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών. Έπειτα περιγράφεται η διαδικασία με την οποία επιλέχθηκε ο χρηματιστηριακός δείκτης και οι τέσσερις μετοχές του, οι οποίες αποτελούν το προς μελέτη χαρτοφυλάκιο. Κατόπιν παρουσιάζονται οι τέσσερις εταιρείες και το κρατικό ομόλογο το οποίο επιλέχθηκε ως ακίνδυνο χρεόγραφο. Στο τελευταίο κεφάλαιο εφαρμόζεται το υπόδειγμα μέσου-διακύμανσης, όπως αυτό διατυπώθηκε από τον Harry Markowitz και επεκτάθηκε από τον James Tobin, στο χαρτοφυλάκιο τεσσάρων μετοχών του Χ.Α.Α. Κατασκευάζονται δύο αποτελεσματικά μέτωπα, με και χωρίς τη συμμετοχή του ομολόγου και υπολογίζονται τα ποσοστά συμμετοχής των χρεογράφων στο χαρτοφυλάκιο ελαχίστου κινδύνου και μέγιστης απόδοσης. Αμφότερα τα μη-γραμμικά προβλήματα βελτιστοποίησης επιλύονται με τη βοήθεια του πρόσθετου επίλυσης του Microsoft Excel.