Αξιοποίηση του Κοινωνικού Ιστού στον Κύκλο Ζωής Πολιτικών

Abstract

Θεματική περιοχή της παρούσας διδακτορικής διατριβής αποτελεί η εις βάθος μελέτη του τρόπου και του βαθμού στον οποίο ο κοινωνικός ιστός, τα φαινόμενα που τον συνοδεύουν καθώς και τα εργαλεία και οι τεχνολογίες που σχετίζονται με την εκμετάλλευση και ανάλυσή του συμβάλλουν στον κύκλο ζωής των πολιτικών. Όσον αφορά στη συμβολή της διατριβής, μελετάται κατά πόσο ευφυείς τεχνικές που έχουν εφαρμοσμένο χαρακτήρα στην περιοχή της τεχνητής νοημοσύνης μπορούν να συμβάλουν στην εκμετάλλευση του ιδιαίτερα μεγάλου όγκου (δομημένης και αδόμητης) πληροφορίας που υπάρχει στον κοινωνικό ιστό για τις ανάγκες των διαφόρων φάσεων του κύκλου ζωής των πολιτικών. Συγκεκριμένα, η διατριβή εστιάζει: • Στη συμβολή τεχνικών δομημένης επιχειρηματολογίας, ώστε ο ενδιαφερόμενος να μπορεί να εκμεταλλευτεί αποτελεσματικά και αποδοτικά τη «βουή του πλήθους», για τις ανάγκες των πολιτικών. • Στη συμβολή μοντέλων αιτιότητας, εστιάζοντας στα ασαφή γνωστικά δίκτυα, ώστε εκμεταλλευόμενος υπάρχουσα πληροφορία και υπάρχοντα δεδομένα να δύναται κατ’ αρχάς να εξηγήσει τα αποτελέσματα παρελθοντικών πολιτικών και στη συνέχεια να μπορεί να προβλέψει τον (πιθανό) αντίκτυπο που θα έχουν πολιτικές υπό σχεδιασμό. Για τη δοκιμή και επικύρωση των προτάσεων/ υποθέσεων της διατριβής αναφορικά με τις τεχνικές δομημένης επιχειρηματολογίας, πέντε (5) προσεκτικά επιλεγμένοι αδόμητοι διάλογοι από τον ελληνικό κοινωνικό ιστό αναλύθηκαν, οδηγώντας σε πολύτιμα συμπεράσματα τόσο για τις τεχνικές που θα πρέπει να εφαρμοστούν ώστε ο αναλυτής να μπορεί να αξιοποιήσει αποδοτικά και αποτελεσματικά τον αδόμητο διάλογο για τις ανάγκες του κύκλου ζωής πολιτικών, όσο και για τον τρόπο που ο αδόμητος διάλογος πραγματοποιείται στον ελληνικό κοινωνικό ιστό γενικότερα. Για τη δοκιμή και επικύρωση των προτάσεων/ υποθέσεων της διατριβής αναφορικά με τα μοντέλα αιτιότητας, τρία εναλλακτικά σενάρια επάνω στην ελληνική οικονομία σχεδιάστηκαν και εκτελέστηκαν, οδηγώντας σε πολύτιμα συμπεράσματα για την καταλληλότητα των ασαφών γνωστικών δικτύων (αλλά και των μοντέλων αιτιότητας εν γένει) στον κύκλο ζωής πολιτικών. Επιπρόσθετα, η διατριβή στοχεύει στο να συμβάλλει ουσιαστικά και στο θεμέλιο λίθο, όχι μόνο των πολιτικών, αλλά και κάθε προσπάθειας που στοχεύει στο να δημιουργήσει κάτι νέο προς ένα συγκεκριμένο κοινό: τις απαιτήσεις. Παρουσιάζεται, λοιπόν, ένα πλαίσιο δέκα (10) απαιτήσεων το οποίο μπορεί να καθοδηγήσει τη σύλληψη, το σχεδιασμό και την υλοποίηση των πολιτικών.