Εφαρμογή Τεχνικών Κυλιόμενου Παραθύρου για Ταξινόμηση Διαταραχής Αυτιστικού Φάσματος

Abstract

Η λειτουργία του εγκεφάλου έχει απασχολήσει την επιστημονική κοινότητα από τα αρχαία ακόμα χρόνια. Μέχρι σήμερα πολλά είναι αυτά που έχουν αλλάξει, όπως είναι για παράδειγμα η απεικόνιση αυτού, με σκοπό τη σκιαγράφηση του τρόπου με τον οποίο αυτός λειτουργεί και την περαιτέρω ανάλυση των ευρημάτων. Η επεξεργασία των παραπάνω προσφέρει την κατάδειξη των λειτουργικών περιοχών αλλά και τη συσχέτιση αυτών με δεδομένες διεργασίες, ενώ, επιπλέον, αναζητούνται οι συνολικές περιοχές, ακόμα κι όταν αυτές είναι απομακρυσμένες, οι οποίες συνεργάζονται για την εκτέλεση κάποιας διεργασίας. Το τελευταίο, ονομάζεται λειτουργική συνδεσιμότητα και μελετάται σε μεγάλο βαθμό, με στόχο την αξιοποίησή της σε συγκριτικές μελέτες, όπως είναι η παρούσα. Ωστόσο, μέχρι πρότινος, αυτό που μελετούσαν οι επιστήμονες ήταν κατά κύριο λόγο η λειτουργική συνδεσιμότητα καθ’ όλη τη διάρκεια της εξέτασης (στατική λειτουργική συνδεσιμότητα). Πρόσφατα στοιχεία στη βιβλιογραφία υποδεικνύουν πως αυτή μεταβάλλεται ανά διαστήματα κι έτσι για να βρούμε πώς αλληλεπιδρούν οι ενεργοποιημένες περιοχές, οι σχετιζόμενες με τις εκάστοτε διεργασίες, χρειάζεται να λάβουμε υπόψιν μας αυτή τη μεταβολή. Έτσι, μετρώντας τη λειτουργική συνδεσιμότητα για δεδομένα διαστήματα (δυναμική λειτουργική συνδεσιμότητα) και υπολογίζοντας τη ροή αυτής της μεταβολής έχουμε μία πιο αντικειμενική άποψη της λειτουργίας του εγκεφάλου, μετρώντας. Τα παραπάνω, έχουν σκοπό να εφαρμοστούν σε συγκρίσεις, με τελικό στόχο την εύρεση εκείνων των διαφορών που αναδεικνύουν την ύπαρξη κάποιας διαταραχής, ή κάποιας ασθένειας εν γένει. Στην παρούσα εργασία γίνεται μία προσπάθεια να βρεθεί αν η δυναμική λειτουργική συνδεσιμότητα διαφέρει σε άτομα που ανήκουν στο αυτιστικό φάσμα, αλλά και ποια είναι εκείνα τα χαρακτηριστικά που μπορούν να βοηθήσουν ένα σύστημα ταξινόμησης να καθορίσει ότι πρόκειται για τέτοιο άτομο, ή για τυπικά αναπτυσσόμενο.