Συγκριτική αξιολόγηση της αποδοτικότητας διαφόρων δεικτών μέτρησης Ενεργειακής Φτώχειας σε εθνικό επίπεδο.

Abstract

Η ενεργειακή φτώχεια προσεγγίζεται διεθνώς ως η αδυναμία πρόσβασης σε βασικές ενεργειακές υπηρεσίες, όπως είναι ο ηλεκτρισμός, το φυσικό αέριο, η θέρμανση, η ψύξη κ.ά. Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Ενέργειας (International Energy Agency), υπολογίζεται ότι πληθυσμός μεταξύ 1,3 και 2,6 δισ. ανθρώπων στον πλανήτη ζει σε συνθήκες ενεργειακής φτώχειας, με πολλαπλές αρνητικές επιπτώσεις (κοινωνικές, οικονομικές και περιβαλλοντικές) σε επίπεδο ατόμου, αλλά και κοινωνίας. Επί του παρόντος, δεν υπάρχει διεθνώς αποδεκτός ορισμός ενεργειακής ένδειας και οι αντίστοιχοι ορισμοί ποικίλουν σε ολόκληρη την Ευρώπη, ακόμη και στις ανεπτυγμένες οικονομίες. Ένας από τους πιο κοινούς ορισμούς της ενεργειακής ένδειας (Bouzarovski, 2018), προσεγγίζει το πρόβλημα ως «έλλειψη πρόσβασης ενός νοικοκυριού σε ένα ορισμένο επίπεδο και ποιότητα ενεργειακών υπηρεσιών, όσον αφορά την επαρκή ψύξη και θέρμανση ενός χώρου, το μαγείρεμα, τις οικιακές συσκευές κ.λπ.». Η αδυναμία εδραίωσης των αλληλεξαρτήσεων μεταξύ της ενέργειας και της φτώχειας σε ένα κοινό πλαίσιο, οδήγησε τους επιστήμονες και τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής να προσεγγίζουν το πρόβλημα βάσει ποσοτικών δεικτών, όπως για παράδειγμα το ποσοστό των δαπανών των νοικοκυριών για ενέργεια σε σχέση με το εισόδημά τους (προσέγγιση 10% - Boardman, 1991). Αντικείμενο της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η συγκέντρωση και ανάλυση δεικτών μέτρησης ενεργειακής φτώχειας. Οι δείκτες που συγκεντρώθηκαν προέρχονται από i) τους εθνικούς ορισμούς των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ii) το Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο Ενεργειακής Φτώχειας (EPOV) και iii) τα επιστημονικά άρθρα ερευνητών. Την παρουσίαση των δεικτών ακολουθεί η συγκριτική αξιολόγηση τους, προκειμένου να γίνουν σαφή τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του καθενός. Τέλος, οι εν λόγω δείκτες εφαρμόζονται σε μια μελέτη περίπτωσης για την Ελλάδα, από την οποία εξάγονται και παρουσιάζονται κάποια συμπεράσματα ως προς την αποδοτικότητα των δεικτών.