Εξέταση των αντισταθμίσεων μεταξύ της ανάπτυξης της καθαρής ηλεκτροπαραγωγής και των απαιτήσεων σε όρους χρήσης γης: Η περίπτωση της Ελλάδας

Abstract

Η μετάβαση σε μία οικονομία με μηδενικό ισοζύγιο άνθρακα συνεπάγεται μεγάλες επενδύσεις σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ) στα επόμενα χρόνια, μια τάση που έχει ήδη ξεκινήσει σε παγκόσμιο επίπεδο. Για αυτό το σκοπό είναι απαραίτητος είναι ο σχεδιασμός των κατάλληλων ενεργειακών πολιτικών. Η μοντελοποίηση ενεργειακών συστημάτων με χρήση μοντέλων ενεργειακού προγραμματισμού αποτελεί χρήσιμο εργαλείο στα χέρια των υπευθύνων για τη χάραξη αυτών των πολιτικών, καθώς προσφέρουν σημαντικές πληροφορίες για τον σχεδιασμό αυτών των πολιτικών και την αξιολόγηση της εφικτότητάς τους. Σημαντική παράλληλα είναι η συμβολή τους σε διαφορετικές πτυχές της κοινωνίας, παρέχοντας χρήσιμα δεδομένα πάνω στην πρόβλεψη χρήσης πόρων, τη μελλοντική πρόσβαση σε πηγές ενέργειας, και εν γένει τη βιώσιμη ανάπτυξη. Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η εξέταση των αντισταθμίσεων μεταξύ της ανάπτυξης της καθαρής ηλεκτροπαραγωγής και των απαιτήσεών τους σε όρους χρήσης γης. Αυτό πραγματοποιείται μέσα από επέκταση του κώδικα του εργαλείου μοντελοποίησης ενεργειακών συστημάτων OSeMOSYS, με σκοπό την δυνατότητα εφαρμογής προαιρετικών περιορισμών στην αύξησης χρήσης γης. Στη συνέχεια το νέο μοντέλο εφαρμόζεται στο ηλεκτροπαραγωγικό σύστημα της Ελλάδας και μελετάται η επίδραση διαφορετικών περιορισμών της χρήσης γης στο ενεργειακό μείγμα, τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και το κόστος του συστήματος, με σκοπό την εύρεση των απαιτούμενων αντισταθμισεων.