Ανάλυση της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Ανάπτυξης των Υποδομών και της Αγοράς Υδρογόνου

Abstract

Πριν από περίπου δυόμιση χρόνια, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (ΕE) δημοσίευσε την Πράσινη Συμφωνία, στην οποία το υδρογόνο αναφερόταν μόνο τρεις φορές. Έκτοτε, το υδρογόνο έχει έρθει στο επίκεντρο της ατζέντας της ΕE για την απαλλαγή από τον άνθρακα. Τον Ιούλιο του 2020 ακολούθησε η στρατηγική της ΕE για το υδρογόνο. Ένα χρόνο αργότερα, στις 14 Ιουλίου 2021, η ΕΕ κατέθεσε τη δέσμη μέτρων Fit for 55, μια δέσμη δεκατριών κανονιστικών προτάσεων που έχουν σχεδιαστεί για να κατευθύνουν την ευρωπαϊκή οικονομία προς τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου (GHG) κατά τουλάχιστον 55% σε σύγκριση με τα επίπεδα του 1990 έως το 2030. Το υδρογόνο αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της δέσμης μέτρων Fit for 55 και, ως εκ τούτου, του οράματος της ΕΕ για μια ευρωπαϊκή οικονομία απαλλαγμένη από τις ανθρακούχες εκπομπές. Στην παρούσα διπλωματική εργασία και ενώ η Ελληνική Κυβέρνηση προετοιμάζει την εθνική στρατηγική για το υδρογόνο, αναλύεται ο ευρωπαϊκός οδικός χάρτης μετάβασης των υποδομών και της αγοράς υδρογόνου, όπως παρουσιάζεται και προτείνεται σε μελέτες και αναφορές της Hydrogen Europe, IRENA και FCH-JU, με στόχο να τεθεί ένα γενικότερο πλαίσιο και κατευθύνσεις που θα ενσωματωθούν στο ελληνικό δίκαιο και στα τεκταινόμενα της ελληνικής αγοράς. Αρχικά, στο πρώτο και δεύτερο κεφάλαιο παρουσιάζονται οι χρωματικές αποχρώσεις και ο τρόπος παραγωγής του υδρογόνου για να γίνει κατανοητή, κυρίως, η έννοια πράσινου υδρογόνου που αναφέρεται στις οδηγίες τις Ευρωπαϊκής Ένωσης και στο οποίο δίνεται έμφαση. Στο τρίτο κεφάλαιο εξηγείται ο όρος CCS ( Carbon Capture and Storage ) που είναι συνυφασμένος με το πράσινο υδρογόνο. Στο τέταρτο κεφάλαιο εξετάζεται ο τρόπος μετασχηματισμού του ενεργειακού συστήματος ανά τομέα, ενέργειας, κτηριακό, βιομηχανίας και μεταφορών. Στο πέμπτο και έκτο κεφάλαιο παρουσιάζονται οι τρόποι μεταφοράς και αποθήκευσης του υδρογόνου ενώ δεν γινόταν να παραληφθούν τα εμπόδια εφοδιασμού υδρογόνου που δίνονται στο έβδομο κεφάλαιο. Με σκοπό να αντιμετωπιστούν τα παραπάνω εμπόδια, στο όγδοο κεφάλαιο εξετάζονται οι επιλογές πολιτικής που θα οδηγήσουν στις λύσεις και θα αναπτύξουν ένα θετικό περιβάλλον για την οικονομία υδρογόνου. Τέλος, στα κεφάλαια εννέα και δέκα παρουσιάζονται και αναλύονται οι φάσεις ανάπτυξης των υποδομών και της αγοράς υδρογόνου σε τρία στάδια βάσει ευρωπαϊκής στρατηγικής.