Αισθητήρας Ανίχνευσης Φαινολών

Abstract

Η Ελλάδα βασίζει την αγροτοβιοτμηχανική της δραστηριότητα στην ελαιουργία, κατέχοντας την τρίτη θέση στην παγκόσμια κατάταξη παραγωγής ελαιολάδου. Η επεξεργασία του ελαιοκαρπού αποτελεί μία πολυσταδιακή διαδικασία, απαραίτητη μεν για την εξαγωγή του ελαιολάδου, καταλυτική δε για την διατάραξη του επί μέρους οικοσυστήματος. Κατά την επεξεργασία του ελαιοκαρπού, τα υγρά απόβλητα των ελαιουργείων αποτελούν τον κυριότερο παράγοντα μόλυνσης. Πιο συγκεκριμένα, οι φαινολικές ενώσεις που περιέχουν τα κατατάσσουν στην κατηγορία των ιδιαίτερα τοξικών αγροτοβιομηχανικών αποβλήτων. Με γνώμονα τα παραπάνω λοιπόν, η ανάπτυξη ενός αισθητήρα ο οποίος μπορεί να ανιχνεύσει τέτοιες ενώσεις αποτελεί το πρώτο βήμα στην αντιμετώπιση ενός σύγχρονου περιβαλλοντικού προβλήματος. Η προσπάθεια για την δημιουργία της διάταξης βασίστηκε σε δύο γεγονότα. Πρώτον στη διαδικασία της προσρόφησης και δεύτερον στην ιδιότητα των πυκνωτών να αλλάζουν την χωρητικότητα τους ανάλογα με την τιμή της διηλεκτρικής σταθεράς τους. Το πείραμα που πραγματοποιήθηκε απέδωσε πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα. Πιο συγκεκριμένα έδειξε πως η εν λόγω διάταξη όντως λειτουργεί ως αισθητήρας ανίχνευσης φαινολικών ενώσεων, ο οποίος μάλιστα δίνει μια πολύ καλή ποσοτική προσέγγιση όσον αφορά την περιεκτικότητα ενός διαλύματος σε φαινόλες.